(بسم رب شهدا و الصدیقین )

از رنگ قرمز بدش می آمد

می گفت: از جبهه ای قرمز برای من شده یک جور سمبل قساوت

قرمزی رژلب ناراحتش میکرد به همسرش میگفت:

من تورا همان طور که هستی میخواهم

شهید مهدی زین الدین

آمده ام بگویم کجایی شهید عزیز ببینی زنان نه بلکه مردان سرزمین من

کوی سبقت را ربوده اند

دیگر قرمز نماد قساوت نیست

نماد کلاس و فرهنگ کلاس و مدرنیه بودن است

و دیگر نمیشود مردانه بودن را در آن ها دید

دلم لک زده است برای آبجی گفتن های مردانه نه اینکه به یک بانو

یه غریبه میگن: خانومی

شهدا شرمنده ایم....

خدایا

صدای افکار

مراخاموش کن

تا صدای تورا بشنوم

آن قدر

غرق در قضاوت هستم

که فراموش کرده ام

قاضی تویی....

بسم رب زهرا (س) 

بانوی خوبم فلسفه حجاب تنها به گناه نیفتادن مردها نیست...

که اگر چنین بود چرا خدا تورا با حجاب کامل به حضور میطلبید در عاشقانه ترین عبادتت؟

جنس تو با حیا خلق شده و خدا میخواهد تورا ببیند

خد خودت را...

در زیباترین حالت

در ناب ترین زمان

حیا سرمایه ی توست 

نه تنها دارویی برای حفظ سلامت مردان شهرت

در باچادر مشکی ات نستعلیق مینویسم عشق را....

وقتی که این احرام سیاه را میپوشی و حج شکوهمند حیارا به جا می آوری

آنگاه طواف میکنند تورا صفوف فرشته ها و 

متبرک میکنند بال هایشان را به تاروپود حریم آسمانی ات

آن زمان که تهمتها و نگاه های تمسخر آمیز بسویت جاریست....

جایگاه رنج دیگران برتو والاست در پیشگاه احدیث

تو......گمنام ترین "حاجیه" امروز زمان هستی...

در ساحل ماسه ای با خدا قدم میزدم

به پشت سرم نگاه کردم

جاهایی که از خوشی ها حرف زده بودیم دو رد پا بود

و 

جاهایی که از سختی ها حرف زده بودیم جای یک رد پا

به خداگفتم: درسختی ها کنارم نبودی؟

گفت: آن ردپایی که میبینی من هستم

تورا در سختی ها به دوش کشیدم.....

حضرت صادق (ع):

زن خواننده یا نوازنده ملعون است

وهرکس در آمد اورا بخورد ملعون است

و مزد او مانند پوب سگ حرام است

منبع:مسائل الشیعه جلد12صفحه85

دختر یعنی ایستادگی

یعنی کوه

یعنی مثل سرو سرافراز

یعنی آرام

یعنی مروارید

پس دخترباش همیشه

خواهرم از بی حجابیست اگر عمر گل کم است

نهفته باش و همیشه گل باش

شهید حمیدرضا نظام

شعر یعنی شور،یعنی زندگی 

دور بودن از مکرر خستگی 

شعر یعنی گریه های بیصدا 

گم شدن ،پیدا شدن در انتها 

شعر یعنی یک بغل آشفتگی 

بغض های بی نوا درماندگی 

شعر یعنی خنده های پر فریب 

خستگی از جنس لبخندی غریب 

شعر یعنی دور بودن از همه 

سوز دل خوردن میان قهقهه

شعر را باید میان خاک برد 

شاید از یادش جوانه سبز شد.....

از انجماد زمین می رهانی ام بانو

به سمت آینه ها میکشانیم بانو

دلم به پنجره هایت دخیل میبندد

شبی که منتظر مهربانی ام بانو

مگر برای دلم عارفانه میخوانی

که رو بروی خدا می نشانیم بانو

تمام خانه ات از عطر یاس لبریز است

به مرز عشق و جنون می رسانی ام بانو

شما کریمه ترین مریم کویر قمی

سروش لحظه بی هم زبانی ام بانو

وفات حضرت فاطمه معصومه(س) تسلیت باد

غیراز دلی شکسته برایت نداشتم

آقا ببخش من که ارادت نداشتم

چون شب که وقت رفتن خورشید میرسد

بودی همیشه سعادت نداشتم

گفتم به هردری بزنم تا ببینمت

جز این دوروز عمر که مهلت نداشتم

کار تو دل ربودن وکار من عاشقی

آخر چگونه کار به کارت نداشتم؟

این بیت های بی سرو پارا خودت ببخش

گفتم تورا سراغ بگیرم ز مادرت

جایی ولی برای زیارت نداشتم

یا صاحب الزمان