دستی که ورق می زند ایـن خاطـره ها را

بایـــد بنویســـــد غـم ِ جـان_کنـدنِ مــا را

.

مانـدیم و شما بال گشودیـــد از این شهـــر

رفتیــــــد به جایی که ببینیــد خــــدا را

.

گفتیـــــد : به سـرمنزل مقصـود رسیـــــدیم

دیگــــر پس از آن روز ، ندیدیــم شمـــا را

.

تقـدیر همـان بود که بمانیـم و بمیریــم

آلوده کنیـــــــم از نَفَس ِ خویش فضــــا را 

انصاف همیــن نیست که از آن همـــه  خوبی

بـر کوچه بگیریــــم فقط نام ِ شمـــــا را

.