سکوت کن دلم ! این جا سکوت, اجباری ست

اگر چه حرف و غزل در نگاهمان جاری ست

همیشه عشق, برایم سکوت و ابهام است

شبیه دیدن او بین خواب و بیداری ست

چه قدر پیر شدم...با مرور خاطره ها..

به ذهن خاطره هایم, سکوت غمباری ست

دلم شکست و غزل مرد.. اه, ای مردم ! 

چه قدر طعنه و زخم زبانتان کاری ست!

اگر چه حرف و غزل نا تمام مانده...ولی...

سکوت کن دلم! این جا سکوت اجباری ست