به این نقطه از خودشناسی رسیدم‌امشبکه متوجه شدم آدمی زاد وقتی حواسش پرت نباشه چیزی نباشه که خودشو مشغول کنه یا اصلا بی حوصله باشه و‌حوصله هیچ کاریو نداشته باشه یاد غماش میفته هرچقدرم اوضاعش خوب باشه ولی یه چیزی پیدا میکنه که حال خوبشو خراب کنهکه چیزای منفی رو ببینه جای مثبت..ولی خدا جونم تو میتونی این فکرای بدو ازم دور کنی

ازم دور کن که

پیش بره همینجوری دیوونه میشم

خیلی خستم دیگه

خیلی از ادمای اطرافم متنفررررمدیگه نمیخوام ببینمشون