آنکه تو را ندارد چه دارد و آنکه تو دارد چه ندارد؟
وقتی چادرم میشود سپری برای چشمان گناه آلود
وقتی چادرم سایبانی میشود در برابر هوس ها
وقتی چادرم میشود تیری در چشمان دشمنان
وقتی چادرم میشود خاکی بر سر شیطان
وقتی چادرم میشود دلگرمی آقایم
وقتی چادرم میشود آبروی اسلام
تو چگونه از من میخواهی از این صدف دست بکشم؟
بی حجابی آزادی نیست
چون هیچکس صاحب خانه ای را با نام آزادی دیوار خانه خود را بر نمیدارد
و شب های در حیاطش را باز نمیگذارد...
گوهر عفاف و پاکی ، کم ارزش تر از طلا و پول و محصول نیست.
حواست باشد که دزدان ایمان و غارت گران شرف هم فراوانند
ساپورت پوش خاک دیروز...
شب عملیات زدن با آب قرارشون این بود هرکس تیر خورد تناب رو رها کنه
تا خوراک کوسه ها بشه ولی نگذاره عملیات لو بره
اما درد ترکش امون دوستم رو گرفت و شروع به دست و پا زدن کرد
دوستم بود، عمری باهم گفته بودیم و خندیده بودیم
دهنش رو بادستم گرفتم و سرش رو بردم زیر آب تا داد و بیداد و
دست و پا زدنش عملیات رو لو نده
اونقدر دست و پا زد تا خفه شد....
حالا ساپورت پوش های امروزی
دارن کل کشور رو خفه میکن تاخودشون دیده بشن.
زن انسان است،آن هم یک انسان بزرگ.
زن مربی جامعه است. از دامن زن انسان ها پیدا میشوند.
مرحله اول مرد و زن صحیح ، از دامن زن است.
سعادت و شقاوت کشور ها بسته به وجود زن است.
زن با تربیت صحیح خودش انسان درست میکند و با
تربیت صحیح خودش کشورش را آباد میکند.
مبدا همه سعادتها از دامن زن بلند میشود.
زن مبدا همه سعادتها باشد
منبع: سید روح الله خمینی صحیفه 246نور ص 6
حجاب یعنی به جای شخص، شخصیت را دیدن
حجاب یعنی به همهی نامحرمان و ظاهر بینان " نه" گفتن
حجاب آوای ملکوتی جمال طلبی معنوی زن است
حجاب تلالو شبنم بر چهره ی زیبای گل است.
حجاب تضمینی برای تداوم خط زیبای شرافت است
حجاب تداوم بخش آیه های مهربانی متقابل همسران است
حجاب بوته ی خوشبوی گل عفاف است
حجاب سپری است قوی در برابر شمشیر های تهاجم فرهنگی
حجاب سند اطاعت از فرمانده هستی است
حجاب زنجیری گران بر دستهای دیو گناه است
حجاب گامهای بلند انسان در کوچه های معانی است.
خدایا لطفا قسمتی از صبر حضرت زینب رو شامل حال من هم بکن
از اون صبرهایی که دیگه تموم نمیشه
از اون صبرهایی که دیگه بی طاقتی نداره
از اون صبرایی که دیگه گریه و اشک نداره
از اون صبرایی که دل، تنگ نمیشه
از اون صبرایی که دیگه دل،بی قراری نمیکنه
از اون صبرایی که تو فقط بر اون مسلط باشی
خدا خستـــه ام ، از خستـــگی هایم
من پراز حرف سکوتم
خالیم رو به سقوطــــــــم.......
دُخــتــرهــآ فَــریـــآد نـمــیـکـشـنــد
درد مــیـکـشــنــــد ..!!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آنقدر بارانیست
که رخت های دلتنگی ام را
مجالی برای خشک شدن نیست
اینگونه است که دلم همیشه تنگ است . .
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
تنها که میشود
نــاخــواستــه بــغــض مــیــکــنــم...
مـثـل ِ خـلـسـه ای عــمــیـق،
فـرو میــروم در سـکــوتــی محـض که انـگـار بـدجـور با هیـاهـویِ شـهـر غریـبـه اسـت...
سـریـع یـادم مـی رود که تـا هـمیـن چنـد لحـظـه قـبـل، داشـتـم می خـنـدیــدم...
ماشـیـن هـا می آیـنـد،
مـی رونــد،
امـا انگـار زیـادی انـد،
سـر مـی رونـد از سـر ِ شـهـر، یا شـایـد هـم از سـر ِ حـوصلـه ی مـن...
نمی دانم!
هـرچـه هـست، هـضمـشـان نمـی کنـم،
آدم هـا را بیشـتـر...
شـور و شـوقی دارنـد کـه مـثـل ِ الـکـل از زنـدگـی ِ مـن پـریـده اسـت!
یـا هـیـچ چـیـز بوی نــو شـدن نمـی دهد،
یـا بـیـنـی ِ مـن بـدجـور گرفـتـه اسـت...
حــوصـله ی نــوشـتـن نــدارم...چـنـد خـط بود محـض ِ ثـبـت ِ احـوال ِ ایـن روزهـام...×
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ایـــــــنجـــــــــا ایران قرن21 است!
اینجــا صــدای آهنگ هـــای پاپ لس آنجلســی و غــربــــــزده آنقدر بلند اســت که صدای
"حاج مهـــــــدی باکـــــری" به گوش نمیرسد!
ایــــــنجــــــــا ایران قرن 21 اسـت!
اینجا همه، "حاج ابراهیم همت" را با اتوبان همت میشناسند....
اینجا ایران قرن21 است!
اینجا بر دیوارهای شهر، بر روی عکس شهید، پوسترهای تبلیغاتی میچسبانند!
اینجا ایران قرن 21 است!
اینجا نام شهید را برای اینکه بچه ها خشونت طلب و جنگ طلب بار نیایند از کوچه ها برداشته اند
و نام نگین و جاوید میگذارند!
شهدا شرمنده ایم(عکس شهدا را میبینیم عکس شهدا عمل میکنیم)
اینجا ایران قرن 21 است
اینجا ستارگان درخشان هالیوود، آنقدر زیاد شده اند که
دیگر کسی ستارگان پرفروغ کربلای ایران را نمیبیند!
اینجا ایران قرن 21 است!
اینجا دیگر، شهدا زنده نیستند و در پیچ و خم های عصر ارتباطات، به خاک سپرده شده اند!
اینجا ایران قرن 21 است!
اینجا دیگر کسی نمیخواهد گمنام بماند...
همه به دنبال کسب نام هستند..!
اینجا ایران قرن 21 است !
اینجا جانبازان موجی را ازاجتماع،دور نگه میدارند تا آسیبی به افکار عمومی نرسانند..!
اینجا ایران قرن 21 اســـت!
اینجا خرمشهر، دیگر خونین شهر نیست...
خرمشهر،دیگر 36 میلیون جمعیت ندارد!
اینجا ایران قرن 21 است!
اینجا دیگر کسی نمیداند مهدی باکری در وصیت نامه اش از خدا خواسته بود
جسدش برنگردد و تکه ای از زمین را اشغال نکند!
اینجا ایران قرن 21 اســــت!
اینجا دشمن در خانه های ماست....
دیگر کسی حاضر به نبرد با دشمن نیست...
اینجا ایران قرن 21 است!
اینجا کسی نمیخواهد با صدای الله اکبر، لرزه برتن دشمن بیندازد!
اینجا ایران قرن 21 است!
اینجا در پناه میز هستیم؛
دیگر کسی در پشت خاکریز، پناه نمیگیرد!
اینجا ایران قرن 21 اســــت!
اینجا جانباز شیمیایی، بخاطر نداشتن پول،
دربیمارستان پذیرش نمیشود و شهد شهادت مینوشد!
اینجا ایران قرن 21 اســــت!
اینجا کسی نمیداند شب عملیات خیبر، حاج مهدی باکری،
برادرش حمید باکری را جاگذاشت و رفـــت!
اینجا ایران قرن 21 است!
اینجا کسی نمیداند تکه های پیکر محمد نوبخت را درون گونی برای خانواده اش فرستاده بودند!
اینجا ایران قرن 21 است!
اینجا کسی نمیداند مهدی زین الدین، رتبه چهار کنکور سراسری بود!
اینجا ایران قرن 21 است !
اینجا روسری ها هرروز کوچکتر میشود
و مانتو ها هر روز ، کو تاه تر و تنــــگ تر....
اینجا ایران قرن 21 است !
اینجا دخترها پسر شده اند؛ پسر ها دختر!
مردان بی غیرت شده اند؛ زنان بی حجاب شده اند....!
اینجا ایران قرن 21 است !
اینجا دیگر کسی برای چفیه شهدا احترامی قائل نیست...
اینجا یاران قرن 21 است !
اینجا دعای عهــــــــــد را فراموش کرده ایم...
زمان ندبـــه و ســماوات را گــم کرده ایم!
اینجا ایران قرن 21 است!
اینــــجــا برای زیباسازی شهـــــــــــــرها،
میلیون هـــا هزیــــنــه میـــــــــشود؛اما..
برای تعویض سنگ قبر فرسوده شهدای گمنام، بودجه نداریم...!
اینجا ایران قرن 21 اســـت !
اینجا در هرکجای این سرزمین خونین اسلامی،
حقیـــقــــت، به مسلخ مصــلحــــت میرود...!
اینجا ایران قرن 21 است!
بعـــــــد از شـهـــــــــــــــــــــــــــــــدا چه کرده ایــــــم؟!
ای شهیدان!
ما بعد از شما هیچ نکردیم...
لباس های خاکیتان را در میدان های مین، و لابلای سیم خاردار ها
رهــــــــــــــا کردیم!
عهدمان را شکستیمـ و دعای عهـــــــــــد را فراموش کردیم، زمان ندبه و سماوات را گم کردیم!
شربت های صلواتی را با نیسان بر زمین ریختیمــ و به عطش خندیدیمــ ... !
برتصاویر نورانیتان روی دیوار های شهر، رنگ غفلت پاشیدیم
و پوستر تبلیغاتی نصب کردیم!
تاول شیمیایی را از یاد بردیم.... و
غیـــــــــــــــــــرت ها را به بهــای اندک، فــــــــــــروختیـــــــــــــــم!
عـشــــــــق را به بازی گرفتیم و از خونتان به راحتی گذشتیم...!
"شهــــــــــــــــــــــــــدا شرمنـــــــــــــــــــــــده ایمـ .... ! "
ساعت ده صبح دکتر به همراه مأمور آشپزخانه وارد اتاق بیماران می شود.
ده تخت داخل اتاق است، دکتر می گوید: « به این چلوکباب بدهید با کره،
به تخت کناری غذا ندهید، به او سوپ بدهید، به این شیر بدهید، به او کته ی بی نمک بدهید،
به این آش بدهید، دیگری نان و کباب. » مریض ها همه یک جور به دکتر نگاه می کنند.
حتی به کسی هم که می گوید غذا ندهید، او می فهمد که امروز عمل جراحی دارد
و نباید غذا بخورد، چون می فهمد و می شناسد
که دکتر خیرش را می خواهد، اعتراضی نمی کند.
حالا اگر بلند شود و بگوید که چرا به آن مریض چلوکباب بدهند و به من ندهند،
دکتر می فهمد که این شخص روانی است. ما هم اگر به خدا بگوییم خدایا
چرا به فلانی خانه ی دو هزار متری دادی و به من ندادی، ما هم روانی هستیم.
ما هم قضا و قدر الهی را نشناختیم و نفهمیدیم. باید بفهمیم همانطور که مریض می فهمد و
به دکتر اعتراض نمی کند، ما هم به خدا نباید اعتراض کنیم و هر چه به ما می دهد راضی باشیم.
( برگرفته از کتاب طریق وصل ؛ مجموعه رهنمودهای اخلاقی حضرت آیت الله مجتهدی تهرانی )
تشنه را در طلب آب گوارا تا کی *** این همه فاصله با حضرت دریا تاکی؟
سالهامیشودازحال شمابی خبریم ***این همه در به دری در دل صحرا تا کی؟
جمعه ها میرسد و میرود اما بی تو *** انتظار فرج ای دادرس ما،تا کی؟
دوری ازماست وگرنه تو به ما نزدیکی*** ما که مردیم،جدایی ز تو آقا تا کی؟
شیعیان جز تو ندارند پناهی برگرد *** گریه و ندبه و ذکر فرج ما تا کی؟
همه جاپرشده ازجرم و جنایت برگرد***دیدن این همه غم،یوسف زهرا تا کی؟
آه ای منتقم خون شهیدان خدا *** غزه شد دجله خون،غیبت کبری تا کی؟
پای ابلیس دوباره به حرم ها وا شد *** ذبح مظلوم شده عادت اعدا، تا کی؟
بخدا،هیچ کسی مثل حسین ذبح نشد*** زینب و گریه براین ماتم عظمی تا کی؟
فاطمه آمده از عرش،بگویید به شمر *** خنده بر چشم تر زینب کبری تا کی؟
ای تکیه گاهه شانه ی بی یاورم مرو
ای بوسه گاه زخمی بال وپرم مرو
بر زندگی ساده نه ساله رحم کن
من التماس می کنمت همسرم مرو
روز مرا چو چادر خاکی سیه مکن
ای قبله گاه نور بیا از حرم مرو
دستم به دامنت قسمم را قبول کن
زهرا به حق اشک دو چشم ترم مرو
خیبر شکن ببین که به زانو درآمده
بی تو غریب می شوم ای لشگرم مرو
باور نمی کنی که بدون تو بی کسم
کی می شود جدایی تو باورم مرو
"تبت یداه" آنکه ز ساقه تو را شکست
یاس کبود من گل نیلوفرم مرو
زینب شبی لبش در گوشت نهاد و گفت
کردم دعا که خوبشوی مادرم مرو
سروده قاسم نعمتی
