چیزی بگو که حال مرا خوب می کنی
حرفی بزن که صحبت مطلوب می کنی
آه ای به دست آمده از رنج روزگار
باخنده ات به شهر دل آشوب می کنی
مارا خیال وصل غلط بوده از نخست
می دانم آنجه را که تو سرکوب می کنی
این عشق اگرچه محنت مارا فزون کند
من دلخوشم ازآنکه تو محبوب می کنی
عزلت نشین صومعه کوچکم شده
یا آمدی زیارت مصلوب می کنی
حتی اگر فقط به تماشا نشسته ای
بنشین بمان عزیز دلم خوب می کنی
