این جماعت...

وقتی نماز میخوانی با نگاه هایشان مسخره ات میکنند

وقتی چفیه می اندازم،انگشت هایشان را ب سویم میگیرند

وقتی عکس حضرت آقا روی صفحه ی گوشی یا کاکپیوتر میگذارم،به اعتقاداتم توهین میکنند.

وقتی بی تابی مناطق جنوب را میکنم،بیتابی ام را به سخره میگیرند..

وقتی راهی مزار شهدا میشوم ، میخندند به علاقه هایم

وقتی هم در برابرشان بحث هم میکنم ،جوابم را فحش میدهند

وقتی میخواهم حرفی بزنم هم کاری میکنند که سکوت را برگزینم

وقتی غصه ی ، غصه های امامت را میخوری،

غصه هایت را با حرف هایشان دو چندان میکنند.

دیگر قلمم عاجز است از توصیفشان

عجب جماعتی هستند این جماعت....

و حال اینگونه هستند ، بگذار برایت بگویم که

همرنگ این جماعت شدن رسوایت میکنند.

حال که این جماعت را شناختی،بگذار قافیه هارا عوض کنیم...

خواهی نشوی رسوا،رسوای جماعت شو..

و خواهی نشوی رسوا ،هم رنگ شهیدان شو..

که رنگشان بی رنگی است...