تـو

آهستـه آهستـه خودت را در بنـد میگیـری

و من ...

خودم را میان سیاهی چادرم رها میکــنم

تو

خود را اسیـر نگاه میکنی

و من ...

خودم را محتاج نگاه خدا

تـو

میان انبوه آدمها میروی ، با ترس با دلهـره از کم شـدن زیبایی ات

ومن ..

با افتخــار میروم میان انبوه آدمهــا ، افتخار به تک چادری خیابان

تـو

آزادی را فقط در عقب و جلـو بودن روسری ات معنا میکنی

ومن ...

در فارق شـدن از نگاه دیگران ،در ... چـادرم...